رنگرزی، چاپ و تکمیل پارچه

در اینجا قصد دارم اطلاعاتی در مورد فرآیند رنگرزی، چاپ و تکمیل پارچه به اشتراک بگذارم.

رنگرزی، چاپ و تکمیل فرآیندهای حیاتی در تولید منسوجات هستند زیرا رنگ، ظاهر و دسته را به محصول نهایی می بخشند.فرآیندها به تجهیزات مورد استفاده، مواد تشکیل دهنده و ساختار نخ ها و پارچه ها بستگی دارد.رنگرزی، چاپ و تکمیل ممکن است در مراحل مختلف تولید پارچه انجام شود.

الیاف طبیعی مانند پنبه یا پشم ممکن است قبل از ریسیدن به نخ ها رنگ شوند و نخ هایی که به این روش تولید می شوند نخ های الیافی نامیده می شوند.هنگام چرخاندن الیاف مصنوعی، می‌توان رنگ‌ها را به محلول‌های ریسندگی یا حتی در تراشه‌های پلیمری اضافه کرد و به این ترتیب، نخ‌های رنگ‌شده با محلول یا نخ‌های رنگ‌کاری شده ساخته می‌شوند.برای پارچه های رنگ شده با نخ، نخ ها باید قبل از بافت یا بافندگی رنگ شوند.ماشین‌های رنگرزی برای رنگرزی نخ‌ها به شکل دسته‌های شل یا پیچیده شده در بسته‌ها طراحی شده‌اند.به این گونه ماشین ها به ترتیب ماشین های رنگرزی هنک و رنگرزی بسته بندی می گویند.

فرآیندهای تکمیل نیز بر روی لباس های مونتاژ شده انجام می شود.به عنوان مثال، لباس های جین که به روش های مختلف شسته می شوند، مانند شستشوی سنگ یا شستشوی آنزیمی، این روزها بسیار محبوب هستند.رنگرزی پوشاک همچنین ممکن است برای برخی از انواع لباس بافتنی برای تولید لباس استفاده شود تا از سایه رنگی در آنها جلوگیری شود.

با این حال، در بیشتر موارد رنگرزی، چاپ و تکمیل روی پارچه‌ها انجام می‌شود که به موجب آن پارچه‌ها بافته یا بافته می‌شوند و سپس این پارچه‌های خاکستری یا خاکستری، پس از عملیات‌های اولیه، رنگ‌آمیزی و/یا چاپ می‌شوند و به صورت شیمیایی یا مکانیکی تکمیل می‌شوند. .

درمان های اولیه

به منظور دستیابی به نتایج "قابل پیش بینی و تکرار" در رنگرزی و تکمیل، برخی از درمان های اولیه ضروری است.بسته به فرآیند، پارچه ها ممکن است به عنوان تکه ها یا دسته ها در نظر گرفته شوند، یا با استفاده از بخیه های زنجیره ای به هم دوخته شوند، به راحتی برای پس از پردازش برداشته شوند، تا طول های طولانی از دسته های مختلف برای پردازش مداوم ایجاد شود.

1. آواز خواندن

آویز کردن فرآیند سوزاندن الیاف یا چرت زدن روی سطح پارچه برای جلوگیری از رنگ آمیزی ناهموار یا لکه های چاپی است.به طور کلی، پارچه های خاکستری نخی بافته شده باید قبل از شروع سایر درمان های اولیه آویزان شوند.دستگاه های آواز خوانی انواع مختلفی دارند، مانند خواننده بشقاب، خواننده غلتکی و خواننده گاز.دستگاه بشقابی ساده ترین و قدیمی ترین نوع آن است.پارچه ای که قرار است آویز شود با سرعت زیاد از روی یک یا دو صفحه مسی گرم شده عبور می کند تا چرت را از بین ببرد اما پارچه را بسوزاند.در دستگاه غلتک زنی به جای صفحات مسی از غلتک های فولادی گرم شده برای کنترل بهتر گرمایش استفاده می شود.دستگاه گازسنج که در آن پارچه از روی مشعل های گاز عبور می کند تا الیاف سطحی را بخواند، رایج ترین نوع امروزه است.برای دستیابی به بهترین نتیجه می توان تعداد و موقعیت مشعل ها و طول شعله ها را تنظیم کرد.

2. اندازه گیری

برای نخ‌های تار، به‌ویژه پنبه که در بافت استفاده می‌شود، معمولاً برای کاهش موهای زائد نخ و تقویت نخ به گونه‌ای که بتواند در برابر کشش‌های بافت مقاومت کند، سایز کردن، معمولاً از نشاسته استفاده می‌شود.اما اندازه باقی مانده روی پارچه ممکن است مانع از تماس مواد شیمیایی یا رنگ با الیاف پارچه شود.در نتیجه اندازه باید قبل از شروع آبشستگی برداشته شود.

فرآیند برداشتن سایز از پارچه را دسایز یا خیساندن می نامند.ممکن است از آنزیم زدایی، قلیایی یا اسیدی کردن استفاده شود.در آنزیم زدایی، پارچه ها را با آب داغ پر می کنند تا نشاسته متورم شود و سپس در مشروب آنزیمی قرار می گیرد.پس از انباشتن پارچه ها به مدت 2 تا 4 ساعت، پارچه ها در آب داغ شسته می شوند.آنزیم زدایی به زمان کمتری نیاز دارد و آسیب کمتری به پارچه ها وارد می کند، اما اگر از اندازه شیمیایی به جای نشاسته گندم استفاده شود، آنزیم ها ممکن است اندازه را حذف نکنند.سپس روشی که به طور گسترده برای رسوب زدایی مورد استفاده قرار می گیرد، قلیایی زدایی است.پارچه ها با محلول ضعیف سود سوزآور آغشته می شوند و به مدت 2 تا 12 ساعت در یک سطل خیسانده انباشته می شوند و سپس شسته می شوند.اگر پس از آن، پارچه ها با اسید سولفوریک رقیق درمان شوند، می توان به نتایج بهتری دست یافت.

برای پارچه‌های بافتنی، سایز زدایی لازم نیست، زیرا نخ‌های مورد استفاده در بافندگی اندازه ندارند.

3. آبشستگی

برای کالاهای خاکستری ساخته شده از الیاف طبیعی، ناخالصی روی الیاف اجتناب ناپذیر است.با در نظر گرفتن پنبه به عنوان مثال، ممکن است موم، محصولات پکتین و همچنین مواد معدنی گیاهی در آنها وجود داشته باشد.این ناخالصی‌ها ممکن است به الیاف خام رنگ زردی بدهند و آنها را خشن کنند.ناخالصی‌های مومی موجود در الیاف و لکه‌های روغن روی پارچه‌ها احتمالاً بر نتایج رنگ‌آمیزی تأثیر می‌گذارند.

علاوه بر این، اپیلاسیون یا روغن کاری ممکن است برای نرم و صاف کردن نخ های اصلی با ضرایب اصطکاک کمتر برای سیم پیچی یا بافندگی لازم باشد.برای رشته‌های مصنوعی، به‌ویژه رشته‌هایی که در تار بافندگی استفاده می‌شوند، باید از عوامل فعال سطحی و بازدارنده‌های ساکن، که معمولاً یک امولسیون روغنی با فرمول خاص هستند، در حین تاب‌کاری استفاده شود، در غیر این صورت رشته‌ها ممکن است حامل بارهای الکترواستاتیکی باشند که به شدت بافت بافندگی را مختل می‌کند. اقدامات بافتنی

تمام ناخالصی ها از جمله روغن ها و موم ها باید قبل از رنگرزی و تکمیل پاک شوند و تمیز کردن تا حد زیادی می تواند به این هدف کمک کند.یکی از رایج‌ترین روش‌های تمیز کردن پارچه‌های خاکستری نخی، لباس‌های کیر است.پارچه پنبه ای به طور یکنواخت در یک کیر محکم بسته بندی می شود و مشروب های قلیایی در حال جوش تحت فشار در کییر به گردش در می آیند.یکی دیگر از روش‌های رایج مورد استفاده در آبشستگی، بخار دادن مداوم است و آبشستگی در دستگاه‌هایی که به‌طور سریالی مرتب شده‌اند، پردازش می‌شود، که به طور کلی شامل یک مانگل، یک جعبه J و یک ماشین لباسشویی غلتکی است.

مشروب قلیایی از طریق مانگل روی پارچه اعمال می شود و سپس پارچه وارد جعبه J می شود که در آن بخار اشباع از طریق بخاری بخار تزریق می شود و پس از آن پارچه به طور یکنواخت روی هم انباشته می شود.پس از یک یا چند ساعت پارچه به ماشین لباسشویی غلتکی تحویل داده می شود.

4. سفید کردن

اگرچه بیشتر ناخالصی‌های پارچه‌های نخی یا کتان را می‌توان پس از تمیز کردن پاک کرد، اما رنگ طبیعی همچنان در پارچه باقی می‌ماند.برای اینکه چنین پارچه هایی به رنگ روشن رنگ آمیزی شوند یا به عنوان پارچه زمینی برای چاپ استفاده شوند، سفید کردن برای از بین بردن رنگ ذاتی ضروری است.

عامل سفید کننده در واقع یک عامل اکسید کننده است.معمولاً از مواد سفید کننده زیر استفاده می شود.

هیپوکلریت سدیم (هیپوکلریت کلسیم نیز ممکن است استفاده شود) ممکن است عامل سفید کننده رایج باشد.سفید کردن با هیپوکلریت سدیم عموماً در شرایط قلیایی انجام می شود، زیرا در شرایط خنثی یا اسیدی هیپوکلریت سدیم به شدت تجزیه می شود و اکسیداسیون الیاف سلولزی تشدید می شود که ممکن است باعث شود الیاف سلولزی به سلولز اکسیده تبدیل شود.علاوه بر این، فلزاتی مانند آهن، نیکل و مس و ترکیبات آنها عوامل کاتالیزوری بسیار خوبی در تجزیه هیپوکلریت سدیم هستند، بنابراین از تجهیزات ساخته شده از چنین موادی نمی توان در این فرآیند استفاده کرد.

پراکسید هیدروژن یک عامل سفید کننده عالی است.مزایای زیادی برای سفید کردن با پراکسید هیدروژن وجود دارد.به عنوان مثال، پارچه سفید شده دارای سفیدی خوب و ساختار پایدار خواهد بود و کاهش استحکام پارچه کمتر از سفید شدن با هیپوکلریت سدیم است.امکان ترکیب فرآیندهای رسوب زدایی، تمیز کردن و سفید کردن در یک فرآیند وجود دارد.بلیچینگ با پراکسید هیدروژن معمولاً در محلول قلیایی ضعیف انجام می شود و برای غلبه بر اعمال کاتالیزوری ناشی از فلزات ذکر شده در بالا و ترکیبات آنها باید از تثبیت کننده هایی مانند سیلیکات سدیم یا تری اتانولامین استفاده شود.

کلریت سدیم یکی دیگر از مواد سفید کننده است که می تواند سفیدی خوبی را با آسیب کمتری به الیاف به پارچه بدهد و همچنین برای پردازش مداوم مناسب است.سفید کردن با کلریت سدیم باید در شرایط اسیدی انجام شود.اما با تجزیه کلریت سدیم، بخار دی اکسید کلر آزاد می شود و این برای سلامتی انسان مضر است و برای بسیاری از فلزات، پلاستیک ها و لاستیک به شدت خورنده است.بنابراین فلز تیتانیوم به طور کلی برای ساخت تجهیزات سفید کننده استفاده می شود و محافظت لازم در برابر بخارات مضر باید انجام شود.همه اینها باعث می شود این روش بلیچینگ گران تر شود.

ممنون بابت وقتی که گذاشتید.